و طی صدسال اهداف مختلف استعمار پیر را در ایران ستیزی پیش برد. در زمانی که زبان رسمی دیوانی هندوستان فارسی بود و هندی ها بر اساس گلستان و بوستان سعدی علاوه بر آموختن زبان فارسی نسبت به منش انسان دوستانه ایرانیان عشق عمیقی داشتند و ساحت ایرانی بودن را با تمام جوارح آن می شناختند، کمپانی هند شرقی که نگران این نفوذ فرهنگی بود و خوب می دانست فرهنگ برخاسته از این آموزه ها مانع توسعه منافع استعماری اش ...
خانه
