صدای بلند نصیر آباد

شلوغ بود؛ آن قدر شلوغ که جای سوزن انداختن نداشت. هر کس از هر جا که می توانست، بعدازظهر پنجشنبه خودش را به قبرستان رسانده بود. جایی برای تکان خوردن نبود، در آن تاریکی، چشم چشم را نمی دید. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)