در خلوت مصدق

نامه هایش طعم تلخ تنهایی و ناامیدی می دهد: از تنهایی رنج می کشم، فصل تابستان اغلب در خارج از عمارت بودم و هر کس می آمد چند کلمه با او حرف می زدم ولی در این فصل زمستان که هوا سرد است، در اتاق می مانم و بسیار بد می گذرد. کسی را هم نتوانستم پیدا کنم که مورد اعتماد باشد و با او حرف بزنم ... ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)