انواع سوئیچ کدامند؟

خب سوئیچ‌ها از نقطه نظر قابلیت و تنظیم‌پذیری به انواع ذیل تقسیم‌بندی می‌شوند:

  •  سوئیچهای مدیریتی یا مدیریت‌پذیر(Managed switch)

البته طبیعتا سوئیچ‌های مدیریتی یا مدیریت‌‌پذیر کاربرد‌ها، پتانسیل و تنظیمات مختلفی دارند و نظر به این‌که نیازهای شبکه چیست، پیکربندی می‌شوند. خود سوئیچ‌های مدیریتی را هم می‌توانیم به دو زیرگروه تقسیم کنیم: اولا سوئیچ‌های هوشمند (smart) که قابلیت‌ها و کاربردهای مدیریتی کمتری دارند اما کار کردن با آن‌ها راحت‌تر است و دوما سوئیچ‌های مدیریت‌پذیر تجاری یا سازمانی (enterprise) که با این‌که گران‌تر هستند، تنظیمات و قابلیت‌های‌‌شان بسیار وسیع‌تر است. سوئیچ‌های تجاری یا سازمانی عموما 32 تا 128 پورت دارند و البته تنظیمات‌شان خیلی پیجیده‌ و سخت‌تر است. در زیر تصویر یک سوئیچ مدیریت شونده‌ی D-Link را مشاهده می‌کنید.

سوئیچ مدیریتی زحمت می‌کشد و شرایطی را برای پیکره‌بندی شبکه ایجاد می‌کند که قادر خواهد بود عملکردها را شناسایی و البته مدیریت کند، این فرایند در هنگام شناسایی مشکلات یا همان باگینگ بسیار مهم است. وقتی که ما ترافیک multi-cast در شبکه‌ی خود داریم و خرابی برای ما هزینه‌ی زیادی را به دنبال خواهد داشت، استفاده از سوئیچ‌های مدیریتی بسیار پیشنهاد می‌شود. البته سوئیچ‌های غیر مدیریتی یک راه حل ارزان هستند که این ویژگی‌ها و امکانات را ندارند و فقط باید آن‌ها را به پریز برق برسانید تا روشن شوند و کار کنند. 

هیچوقت از یاد نبرید که در مهندسی هرچیزی را متناسب با کاربردش هزینه کنید! 

سوئیچ شبکه هم از این قضیه بیرون نیست و سعی کنید سوئیچ را متناسب با برنامه‌های ویژه‌ی آن انتخاب کنیم. به عنوان مثال در یک محیط صنعتی ناهمگون، سوئیچ های صنعتی اترنت متناسبند. 

از جمله‌ سوئیچ‌های مدیریت شونده می‌توان به SNMP monitoring، link aggregation و QoS اشاره کرد. سوئیچ‌های مدیریت شونده، بر اساس کنترل‌پذیری ساخته می‌شوند. از این‌گونه سوئیچ‌ها می‌توان به سوئیچ‌های هوشمند یاsmart switch  اشاره کنیم که بیشتر مورد توجه شرکت‌های جدید و رده میانی است. این سوئیچ ها مثل روترهای خانگی از واسط‌هایی وب محور پشتیبانی می‌کنند.

 چندتا از ویژگی‌های این سوئیچ‌ها عبارتند از:

-   دارای ویژگی QoS هستند: این خاصیت سوئیچ، پهنای‌باند زیرمجموعه‌های داده را در اولویت قرار داده و اجازه می‌دهد پهنای باند بیشتری به شبکه اختصاص بیابد و درنتیجه IP  داده بدون مشکل وارد شود.

-   از ویژگی SNMPیا همان پروتکل مدیریت آسان شبکه از طریق agent های جاسازی شده پشتیبانی می‌کند.

-  دارای یک پروتکل اضافی مثل RSTPاست که مسیری سیمی جایگزین را ارائه می‌کند و از مکان-های LOOP  که بیشتر عامل اشکال در عملکرد شبکه بوده، جلوگیری می‌کند.

-  همچنین دارای ویژگی VLAN و LACP که باعث به وجود آمدن شبکه‌ای مطمئن با سرعت بالا می‌شود.

و در آخر این‌که..

سوئیچ‌های مدیریتی برای کاربردهایی استفاده‌ می‌شود که زمان پاسخ‌دهی آن‌ها میلی‌ثانیه باشد. به ویژه برای سازمان‌هایی که باید شبکه‌هایشان را از راه دور مدیریت و عیب‌یابی کنند که به مدیران شبکه اجازه می‌دهد به یک عملکرد شبکه‌ی بهینه و مطمئن دست پیدا کنند. سوئیچ‌های مدیریتی باید در هر شبکه‌ای که ترافیک باید نظارت و کنترل شود، استفاده شوند. سوئیچ‌های مدیریتی شبکه، اجازه‌ی کنترل کامل داده، پهنای باند و ترافیک را می‌دهد.

• سوئیچ‌های غیرمدیریتی یا مدیریت‌ناپذیر(Unmanaged switch)

اول این‌که سوئیچ‌ غیرمدیریتی از زمره‌ی سوئیچ‌هایی است که از پیکربندی بی‌نیاز است و برای شروع به فعالیت فقط کافی است زحمت بکشید و آن را برق متصل و روشن کنید. دوم هم این‌که این سوئیچ‌ها ویژگی پیکربندی، مدیریت و البته نظارت از راه دور را ندارند. هرچند بسیاری از آن‌ها قادرند به صورت محلی نظارت شده و از طریق شاخص‌های LED و به کمک سوئیچ‌های DIP پیکربندی شوند. سوم و چهارم و پنجمین مورد هم این‌که سوئیچ‌های غیرمدیریتی ارزان‌ترند و البته در شبکه‌های کوچک یا در دسته‌های کاری موقت که به شبکه‌های بزرگتر متصلند، بکار می‌روند و خلاصه این‌که سوئیچ‌های غیر‌مدیریتی تجهیزاتی هستند که از پیکربندی بی‌نیازند و وقتی که به پریز برق وصل کنید، فعال شده و خوشبختانه به تنظیمات پیچیده هم نیازی ندارند

اضافه کنم که این سوئیچ‌ها به وسایل اترنتی مانند PC یا پرینتر شبکه اجازه می‌دهند که با یکدیگر داد و ستد داشته باشند(!) و در ادامه شرایطی فراهم می‌کند که اتصال به شبکه و تعامل اطلاعات به محلی که لازم است، ممکن شود. آن‌ها البته پیکربندی دارند اما این پیکربندی آن‌ها ثابت است و اجازه‌ی کوچک‌ترین تغییری را به این پیکربندی نمی‌دهند و در نتیجه، هیچ نیازی به اولویت‌دهی بسته‌ها (PACKET) نیست. و این نکته را هم بگویم که آن‌ها می‌توانند بر روی دسکتاپ یا در رک جایگذاری شده و طبیعتا برای اتصال-های سوئیچینگ ارزان‌تر هستند.

یکی از معضلات بزرگ در محیط صنعتی عدم پشتیبانی سوئیچ‌های غیرمدیریتی از IGMP است و در واقع برایشان ترافیک Multi-cast با ترافیک broadcast فرقی ندارد و از آن‌ها سر در نمی‌آورند، که این می-تواند در صورتی که شبکه کنترل نشود، منجر به شکست شده و به طوفان broadcast ختم می‌شود. این ویژگی به علت این‌که پروتکل اترنت/IP  بستگی به ترافیک Multicast دارد بسیار حائز اهمیت است. 

و حالا سوالی که پیش می‌آید این است که...

کی و کجا از سوئیچ‌های غیرمدیریتی استفاده کنیم؟

سوئیچ‌های غیرمدیریتی معمولا برای اتصال edge device ها (وسایلی مانند روتر، سوئیچ روتر و...) در شبکه، یا در یک شبکه‌ی کوچک stand-alone که تنها دارای چند جزء است، استفاده می‌شود. این سوئیچ‌ها جهت هر کار تحت شبکه‌ای که البته هدفش راحت‌تر شدن نصب اکسس پوینت‌های(نقاط دسترسی) بی‌سیم یا دوربین‌های نظارتی تحت IP، مناسب است. مضاف به این‌که آن‌ها همچنین برای کاربرد خانگی، SOHO، کسب و کارهای کوچک و اضافه کردن یک گروه کاری موقت به شبکه‌ی بزرگتر، قابل استفاده می‌باشند.

و حرف آخر این‌که..

ما قادر هستیم یک سوئیچ مدیریتی را به گونه‌ای پیکربندی کرده که به عنوان سوئیچ غیرمدیریتی استفاده کنیم. البته برای این کار می‌توانیم با فعال کردن سوئیچ مدیریتی در حالت  open mode(یا حالت آزاد)، بدون این‌که زحمت هیچ تنظیماتی را بکشیم، یعنی ابزار تنظیمات vlan آن به صورت پیش فرض باقی بماند و همه‌ی پورت‌ها هم عضوی از پیش فرض  vlanهستند، آن‌گاه سوئیچ مدیریتی را به غیرمدیریتی تبدیل کنیم! به همین آسانی!

راف نت فروشگاه آنلاین تجهیزات شبکه ( سوئیچ , مودم , رک , کابل و ... ) و دوربین مداربسته شمارا به دیدن محصولات خود دعوت می نماید