هنوز هم انگار مرشد باقر پس از سیاهپوش شدن تکیه، برای عزاداران شمیرانی تعزیه می خواند؛ مثل روزهایی که شمیران نه محله ای اعیانی در بالای شهر بلکه روستایی ییلاقی و خوش آب و هوا بود با باغ های بزرگ گیلاس و گردو و کشاورزانی که با رسیدن ماه عزای سالار شهیدان دور هم جمع می شدند و عزای امام حسین(ع) را برپا ...