دراز می کوشیدم، بر فرض که آن همه زمان را عمر می کردم که شکر یکی از نعمت هایت را بجا آورم توانایی اش را نداشتم، جز با مهرورزی ات که به سبب آن شکرت بر من واجب می شود، شکری دائم و نو و ثنایی تازه و فراهم. آری اگر من و همه شمارش گران از آفریدگانت، حرص ورزیم که نهایت نعمت هایت، از نعمت های سابقه دار و بی سابقه ات را برشماریم، هرگز نمی توانیم به شماره آوریم و نه اندازه آن را به دست آوریم، چه دور است چنین ...
خانه
