پیشمرگه هایی برای خدا

یک دست لباس پسرم را برداشتند و بُردند. یکی از آنها گفت: بگو مبارکه! چیزی نگفتم، کفش هایش را یکی دیگر از آنها پوشید، گفت: بگو مبارکه! من باز ساکت ماندم، حرکتِ آنها بیشتر به وحشی شبیه بود، در مورد مغول و تاتار مطالبی را شنیده بودم، اما وقتی این یاغی های بی سروپا را دیدم، به مغول ها رحمت فرستادم. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)