رُخ سرگردان/ افشین غلامی

منتظر تلفن همسرم بودم و کنار پله های برقی منتهی به ورودی مترو نشستم.غرق در فضای مجازی بودم که در تاریکی شب،سایه ای مانند رُخی سرگردان و آواره از کالبد، با سرعت باد از نظرم عبور کرد ... ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)