با بررسیِ کلیت آثار، به نگاه عُرفی-جمعی و پذیرفته شدهٔ هنرمندان استان از معنای حقیقی تئاتر - و رقابت هنری - رسید. نگاهی چندقطبی، گزینه گرا، مکتب زده و مفهوم زده که در این میان هرآنکس که پیچیده تر، گنگ تر و سخت تر - و نمادین تر - حزف بزند، برنده می شود. مدرسین اش هم پشت چند لفظ تیاتر اپیک ، پست مدرنیسم و فرماتیک پنهان می شوند تا به اثر خود ارزشی مازاد بخشند. درحالی که آن ها ناخواسته با ...