"خبر نورآباد" – یادداشت: لیلا واحدی_دموکراسی خواهی، دموکراسی سازی و پرورش امید در سایه این خواستن و ساختن از رهگذرصندوق رای، بهترین تعبیری است که می توان از سیاست ایران در سال 96 ارائه داد. سالی که گرچه روزهای زمستانی منتهی به بهار آن دیگر آیت الله هاشمی رفسنجانی را نداشت اما نزدیک ترین شخص به او از منظر دیدگاه های سیاسی یعنی حسن روحانی بار دیگر کاندیدای حضور در پاستور بود. حضوری که تیم اعتدالیون برای استحکام ریشه های آن چهار سال دیگر زمان می خواستند و برای به دست آوردن این زمان چشم به صندوق های رای داشتند. اصلاح طلبان، اصولگرایان، اعتدالیون، رادیکال های پایداری و جمنایی های تازه تجمیع شده، جریان هایی بودند که برای تاثیرگذاری در انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم به میدان سیاست ایران گام گذاشتند. این میان محمود احمدی نژاد و دارودسته بهاری اش در آخرین روز سال 95 به رغم تمام تحذیرها و تنذیرها و قول و نامه ها، حامی کاندیداتوری حمید بقایی شدند؛ نامزدی که پرونده مفتوح او در ماه های بعد به یکی از سوژه های داغ سیاسی و رسانه ای در ایران بدل شد. تاکیدات همه مقامات و مسوولان کشور برای برگزاری انتخاباتی قانونی، پرنشاط و عاری از تخلف در حالی در رسانه های خبری و محافل سیاسی مورد توجه قرار می گرفت که در واپسین روزهای سال 95 گروهی از فعالان رسانه ای و مدیران کانال های نزدیک به دولت بازداشت شدند و تا ماه ها پس از پایان انتخابات خبری از آزادی آن ها نبود. اصلاح طلبان از همان روزهای آغازین رقابت های انتخابات ریاست جمهوری، بار دیگر حسن روحانی را تنها اصلح خود در این میدان معرفی کردند و گرچه برخی طیف ها و شخصیت های نزدیک به ا ...