عبرتی برای هر استحکام و پافشاری ای در برابر خواست جامعه می کند؛ آینه ی عبرتی که باعث می شود مارتین اسکورسیزیِ عاشق سینما، این تعداد فیلمِ شبهِ بیوگرافی با همین مضمون بسازد و توان خلقش در سینما را صرف آن کند. در پاسخی جزئی به سوال ابتدایی ام در مورد نسبت فیلمساز با این شخصیت ها، به صحنه ای در فیلم “راننده تاکسی” (1975) اشاره می کنم؛ طولانی ترین صحنه ای که خودِ اسکورسیزی در قالب یک شخص در ...