دستمال می کشم روی قاب طلایی و شیشه ای که همه این سال ها، قفسِ بانوی روی دیوار بوده است. چشم هایش همیشه غمگین است. زیر لب می گویم: بهار نزدیک است... توی ذهنم دنبال شعری می گردم تا زمزمه کنم؛ شعری که بهار داشته باشد و عید. اما صدای زنگ در، من را از دنیای شعر های توی ذهنم، پرت می کند بیرون. سلانه سلانه راه می افتم سمت دربازکن؛ چشم های درشت پسرکی 12-10 ساله در صفحه شیشه ای آن پیداست. می ...
خانه
