غزل شماره 139 حافظ در زمانی که با سخن چینی حسودان و تنگ نظران مورد خشم و غضب شاه شجاع قرار گرفته بود، سروده شده است. حافظ در این شعر برای نرم کردن دل محبوب از بیچارگی خود سخن می گوید که بر سر راه یار نشسته اما یار بر او گذر نکرده است و با وجودی که حافظ انتظار صد لطف از جانب دوست داشته ... ... ادامه خبر