خانه
سایر منابع:
با دوستان خود به اشتراک بگذارید
می پسندم
0
سایر خبرها
سال 94 تحت تاثیر اسکلت یک زن
باستان شناسان بین المللی در دانشگاه تهران و به مدت سه روز آغاز شد، با تاکید بر حوزه ی باستان شناسی کشور به کار خود ادامه داد. از محورهای این همایش می توان به باستان شناسی آموزش، باستان شناسی امروز، دیروز، فردا، مواد فرهنگی در باستان شناسی ایران، حفاظت از میراث باستانی و باستان شناسی و علوم میان رشته ای اشاره کرد. *22 مهر ماه نیز به پاس نیم قرن پژوهش و آموزش در باستان شناسی ایران ...
خدمت رسانی در نقطه صفر مرزی : آب لوله کشی؛ 20 لیتر 300 تومان!
در یکی از روستاهای نزدیک تصفیه خانه آب گذاشتند اما آب را پولی می فروشند؛ 20 لیتری 300 تومان، آب شیرین اینجا قحطی است و معلوم نیست براساس چه قانونی آب را می فروشند. به گزارش میدان72 ، یک ساعتی بعد از نماز صبح به سمت نهبندان راه افتادیم، جاده بیرجند- نهبندان آنقدر بد بود که نمی شد بیشتر از 95 کیلومتر حرکت کرد. جاده ای ترانزیتی اما با چاله چوله های فراوان، سالهاست که مردم استان منتظر همت دولت در ترمیم این جاده هستند، اما انگار بودجه اعتبار برای همه جا است اما اینجا نه. برجام هم نتوانست اوضاع جاده بیرجند- نهبندان را بهتر کند؛ این را راننده ماشین می گفت. دو ساعتی راه رفتیم تا به نهبندان رسیدیم و بعد هم به سمت زابل حرکت کردیم و 65 کیلومتری راه رفتیم. از نهبندان به سمت زابل هر چه جلوتر میرویم، گرد و خاک فضا را تیره تر می کند. سرعت از 100 به 60 می آید. چند روستایی هم در کنار جاده هستند. از ظاهرشان پیدا است که اینجا ملت بیکارند. آب و آبادانی نیست و تنها یارانه است که زندگی ها را می چرخاند. شاید تنها ادعایشان این باشد که کلید حذف یارانه های دولت، به خانه این ملت نیفتد وگرنه... بگذریم. بالاخره بعد از سه ساعتی راه رفتن به روستای محمد آباد دغال رسیدیم، گروه جهادی مشغول اماده کردن خاک هستند. چقدر این دانشجوها خاکی بودند؛ انگار نه انگار که پایتخت نشین اند، بچه های روستا هم با گروه همکاری داشتند و کمک می کردند، هر کسی کاری انجام داد. هر کار کردیم هیچ یک از بچه ها برای مصاحبه نمی آمدند؛ می خواستند گمنام باشند. سلام کردم و گفتم آقا ببخشید میشه چند دقیقه ای وقت تون رو در اختیار ما بگذارید؟ به کار خودش ادامه داد و خندید و حاضر به گفتگو نشد. گفتگو و گرفتن عکس از بچه های گروه کار سختی است. یکی از اعضای گروه بالاخره قبول کرد که بدون ذکر نام با ما گفتگو کند. او دانشجوی دانشگاه شهید بروجردی است که صدها کیلومتر راه پیموده و برای خدمت رسانی به محرومان به مناطق محروم خراسان جنوبی آمده است و اکنون هم مشغول آماده کردن سیمان برای دیوار چینی مسجد روستا است. روستایی که آب آشامیدنی را هم گران تر از شهر به مردم می فروشند از او در مورد اینکه چرا در ایام نوروز به این اردو و روستاهای محروم آمده است، پرسیدم که گفت: کار جهادی این حرف ها را ندارد و ما با توجه به اینکه در این منطقه اهل سنت هم زندگی می کنند و بتوانیم کمکی به وحدت بیشتر و خدمت رسانی به محرومان کرده باشیم، آمدیم. وی افزود: وهابیت یک خطری است که باید جلوی نفوذ و گسترش انها را در بین مسلمان گرفت. این دانشجوی جهادگر با بیان اینکه اینجا کار عمرانی، فرهنگی هم حساب می شود، ضمن اینکه کار عمرانی هم داریم، گفت: این روستا تقریبا نقطه صفر مرزی با افغانستان است و مردم مشکلاتی دارند و نیاز به همت مسئولان برای رفع آنها است. وی با بیان اینکه مردم این روستا آب آشامیدنی ندارند، روستا لوله کشی آب است اما آب، شور است و قابل استفاده نیست، گفت: روز گذشته برای دم کردن چای، از همین آب لوله کشی برداشتیم که بعد از دو سه مرتبه جوشاندن، باز هم شور بود و نتوانستیم چای بخوریم. وی گفت: در یکی از روستاهای نزدیک تصفیه خانه آب گذاشتند اما آب را پولی می فروشند؛ 20 لیتری 300 تومان، آب شیرین اینجا قحطی است و معلوم نیست براساس چه قانونی آب را می فروشند. این را گفت، یادم آمد در مرکز استان 20 لیتری آب شیرین را 200 تومان می فروشند، اما اینجا آب لوله کشی 20 لیتری را برای خوردن 300 تومان می فروشند. خیلی سخت است که برای آب خوردن خودت هم باید پول بدهی. مردم روستا هم از این وضع ناراحت بودند و این را از مسئولان بارها خواستند اما تاکنون اقدامی نشده است. این دانشجوی جهادگر با بیان اینکه مردم روستا هم در ساخت مسجد مشارکت دارند و کار می کنند، گفت: برای کار جهادی، نباید زمان افراد را محدود کند، خیلی از زمان ها را هدر می دهیم، حالا چند روزی را در خدمت مردم باشیم چیزی نمی شود. وی با بیان اینکه اردوی جهادی می تواند یک همدلی بین مردم روستاها و مناطق محروم با نظام به وجود اورد، گفت: اردوی جهادی مثل راهیان نور است که هر فردی حداقل باید یک دفعه آن را تجربه کند. خدمات تخصصی پزشکی هم وارد روستاهای محروم شد سعید فرجی، نماینده گروه جهادی که تازه سربازی او تمام شده و با دانشجوها به گروه جهادی آمده است و انگار سابقه زیادی هم در گروههای جهادی دارد، با بیان اینکه امسال به سمت کارهای تخصصی تر روی آورده ایم، گفت: موضوع اشتغال و اقتصاد مقاومتی و کارهای پزشکی و کارهای عمرانی هم بیشتر بر مبنای مشارکت مردم است. وی با بیان اینکه برای طرح هایمان را ما از سوی خیران تامین اعتبار می کنیم، افزود: علاوه بر ایام عید و تابستان در طول سال هم به طور مستمر در منطقه خراسان جنوبی حضور داریم. وی افزود: برخی پروژه ها را که گروههای قبلی شروع به ساخت کردند و به اتمام نرسیده، در تلاش هستیم که به پایان برسانیم. نماینده گروه جهادی رضوان با بیان اینکه حدود 6 دندان پزشک داریم که روزی هر پزشک 35 نفر را ویزیت می کنند، گفت: گفت: اینها در مجموع 5 روز در منطقه هستند و علاوه بر دندان پزشک ها حدود 20 نفر پزشک عمومی، مامایی و زنان و روان شناس هم در این گروه حضور دارند. یکی از اهالی روستا گفت: محمد آباد دغال حدود 7 کیلومتر با نهبندان فاصله دارد، اما مردم این روستا بیکارند و اشتغال مهمترین خواسته مردم است. اینجا در دو کیلومتری مرز افغانستان است؛ انگار اگر بازارچه مرزی را راه بیفتد، بازار کسب و کار مردم هم قوت می گیرد. یکی از جوانان روستا با انگشت اشاره کوه های طرف دیگر جاده را نشان می دهند و می گوید آنجا مرز افغانستان است. مردم چاهشند منتظر شناسنامه هستند بعد از دغال به سمت روستای چاهشند راه افتادیم، همان روستایی که گروه پزشکی امام حسن مجتبی(ع) در آن مستقر بودند، از دغال تا اینجا 10 دقیقه ای بیشتر راه نبود، وقتی که رسیدیم اعضای گروه در حال ویزیت بیماران بودند. مردم این روستا از دست دولت گلایه مند بودند، می گفتند که سالهاست شناسنامه نداریم و کسی ما را راهنمایی نمی کند که چطور باید شناسنامه بگیریم، چندین دفعه از ما اثر انگشت و نمونه خون گرفتند، اما فعلا خبری از شناسنامه نیست. یکی از اهالی روستا می گفت: ما چون شناسنامه نداریم، دفترچه بیمه هم نداریم، یارانه هم نمی گیریم و از روستا هم نمی توانیم خارج بشویم، چون به عنوان افغانی ما را می گیرند. پرسیدیم چرا شناسنامه ندارید؟ گفت: پدران ما در گذشته عشایر بودند و اینجا هم مرز ایران و افغانستان است، آنها در هر دو طرف مرز کوچ می کردند و بدنبال شناسنامه برای خودشان هم نرفتند، شاید می ترسیدند که ما را به سربازی ببرند یا دلائل دیگری داشت که خدا می داند و حالا آنها هم فوت کردند. الان ما می خواهیم شناسنامه بگیریم که به مشکل خوردیم. یکی از خانم های روستا هم می گفت: چون دفترچه بیمه ندارند، اگر مریض شدیم دکتر نمی رویم، مگر اینکه خیلی مریضی ما شدت بگیرد و مجبور شویم. برزگر، مسئول بخش بهداشت و درمان اردوی جهادی امام حسن مجتبی(ع) هم با بیان اینکه حدود 67 قلم داروی درمانی با خودمان آوردیم، گفت: اگر بیماری باشد که داروی او داخل این داروهای ما نباشد، تا 4 ساعت بعد از نوشتن نسخه، با همکاری بسیج جامعه پزشکی خراسان جنوبی دارو تامین می شود و ان را در اختیار مردم می گذاریم. وی گفت: آن دسته از بیمارانی که نیازمند خدمات تخصصی هستند، توسط بخش بهداشت و درمان گروه جهادی امام حسن مجتبی(ع) مورد بررسی قرار میگیرند و در صورتی که پزشک در استان بود که هیچ؛ اگر نبود برای مداوا با هماهنگی بخش درمانی گروه و بسیج جامعه پزشکی با نزدیکترین استانی که پزشک باشد، ارجاع داده میشوند. مسئول بخش بهداشت و درمان اردوی جهادی امام حسن مجتبی(ع) با بیان اینکه این تیم شامل پزشک عمومی، امدادگر، ماما و پزشک زنان و روانپزشک است، گفت: در صورتی که بیماری نیاز به پزشک متخصص داشته باشد، پزشک عمومی کارت را می نویسد و گروه بهداشت و درمان اردو کار را پیگیری می کنند تا خدمات تخصصی تر برای آنها انجام شود. برزگر با بیان اینکه سال تحویل را در همین روستاها و در کنار محرومین خواهیم بود، گفت: هفت سین ما سوزن درمانی، خدمات درمانی، سیب که نشانه سلامتی و اهداء سلامتی است، خواهد بود. وی گفت: پیگیری می کنیم که در صورت امکان بیمه پایه سلامت برای آن دسته از مردمی که در این روستاها بیمه ندارند، انجام شود و مشکلی از نظر بیمه نداشته باشند. خدمت رسانی در نقطه صفر مرزی شند معصومه روستای بعدی بود که باید می رفتیم. جاده خاکی و بسیار دشوار بود، هم مرزی با افغانستان باعث شد تا نیروی انتظامی هم ما را همراهی کند. به نظر میرسد که مسئولان توجه زیادی به روستاهای این مناطق ندارند. یکی از خبرنگاران می گفت: گروه جهادی چطور این منطقه را شناسایی کردند؟ مکان هایی که اصلا شاید تا قبل از گروه جهادی هیچ مسئولی به آنجا سفر نکرده باشد. پیچ های کوچک و تند جاده را یکی پس از دیگری پشت سر گذاشتیم، بالاخره بعد از یک ساعتی راه خاکی به آسفالت رسیدیم، معدن های سنگی را در کنار جاده آسفالت مشاهده می کردیم که تعطیل شده بودند و کسی انجا کار نمی کرد. چند کیلومتری راه که رفتیم به روستای شندمعصومه رسیدیم، روستایی محروم که گروه دندان پزشکی و یک گروه عمرانی اینجا مستقر هستند، بچه های گروه اجازه عکس گرفتن ندادند، اما آن طور که مسئول گروه می گفت اهالی روستاهای اطراف هم برای درمان دندان های خود به این روستا مراجعه می کنند و تمام خدمات کاملا رایگان است. ارائه خدمات دندان پزشکی به بیش از 1000 روستایی سید هادی خمسه ای، مسئول گروه جهادی رضوان با بیان اینکه گروه رضوان حدود 120 دانشجو و طلاب از دانشگاه های تهران و شهرستان های مختلف هستند که برای انجام فعالیت های عمرانی، کشاورزی، فرهنگی، پزشکی به این اردو آمدند، گفت: این گروه در 7 روستا خدمات ارائه می کنند. وی با بیان اینکه2 سال قبل این گروه تنها خدمات دندانپزشکی را ارائه داد و حدود 450 نفر ویزیت شدند، گفت: امسال تیم دندان پزشکی پزشکی گروه دو برابر شده و تیم جراح عمومی هم اضافه شد؛ لذا پیش بینی می کنیم که بیش از 1000 دندان را معاینه و مداوا کنیم. مسئول گروه جهادی رضوان با اشاره به اینکه 6 سال در منطقه شرق نهبندان حضور داشتیم و قرار است که حدود 6 سال هم در غرب نهبندان حضور داشته باشیم، گفت: اگر بتوانیم به اهدافمان برسیم منطقه را عوض خواهیم کرد و پیش بینی می کنیم بتوانیم در 5 سال آینده به اهداف تعریف شده برسیم. خمسه ای با بیان اینکه بیشتر اهدافمان فرهنگی و اشتغالزایی است، گفت: در این زمینه طی سال های گذشته هم کارهای خوبی از جمله ایجاد یک مرغداری در روستای میغان با ظرفیت 5000 راس مرغ اقدام کردیم که برای 5 نفر ایجاد اشتغال شده است. وی گفت: نهال کاری و توزیع نژاد بز سوئیسی بین مردم بدلیل تولید گوشت زیاد از دیگر اقدامات در حال انجام است. خمسه ای تاکید کرد: هزینه هایی نیز ما از طریق خیرین تامین می شود و سالی حدود 170 تا 180 میلیون تومان اعتبار در این منطقه هزینه می کنیم. مردم استقبال خوبی از جهادی ها کردند و از روستاهای اطراف هم هر طور شده خودشان را به شند معصومه رساندند و آمدند تا از خدمات پزشکی و دندانپزشکی گروه برخوردار شوند، جهادی ها هم با آغوش باز پذیرای مرزنشینان غیور هستند. اینجا تنها واژه ای که خودنمایی می کند خدمت بی منت است، همه به رنگ و جنس خاک درآمدند، انگار نه انگار که اینها پزشک، مهندس و روحانی و غیره هستند، خدمات دندان پزشکی را در خانه ای قدیمی که از سنگ و گل ساخته شده است، ارائه می کنند، اینجا دیگر خبری از کاخ نیست، خدمات در کوخ برای کوخ نشینان ارائه میشود، مردم هم جهادی ها را محرم اسرار خود می دانند، می دانند که اینجا خبری از تحقیر نیست... سردار غیاثی، فرمانده سپاه انصار الرضا(ع) خراسان جنوبی بعد از عرض خداقوت و خسته نباشید به گروه، دقایقی را به شنیدن مشکلات مردم پرداخت و بعد هم از روستای شند معصومه به سمت روستای بعدی حرکت کردیم، مسیر بعدی روستای چاه عباس رفتیم، اینجا گروه عمرانی رضوان در حال ساخت آشپزخانه برای مسجد روستا هستند. سفره هفت سین در کنار محرومان و با مزه سیمان دو نفر از دانشجویان در حال حمل سیمان هستند، پرسیدم تاکنون از این کارها کرده ای؟گفت: بله! البته در گروه جهادی. عارف ابراهیمی ورودی 92 مهندسی عمران دانشگاه تهران، او سابقه 4 دوره حضور در گروه جهادی را دارد که سه دوره در مناطق محروم خراسان جنوبی بوده است، وقتی حساب کردم، انگار این دانشجو تمام سالهای تحصیلی خود را در ایام تعطیلات به اردوی جهادی رفته و خوشی های خود را با محرومان تقسیم کرده است. وی با بیان اینکه اردوی جهادی و کار برای مناطق محروم است، گفت: گروه رضوان 9 سال است که به صورت تخصصی در مناطق محروم خراسان جنوبی حضور دارند. ابراهیمی افزود: اردوی جهادی باعث شده تا قدر داشته هایمان را بیشتر بدانیم و لذا بعد از اینکه اردوی جهادی آمدم بسیار صرفه جو تر شدم. وی افزود: علاوه بر کار عمرانی کلاس های فرهنگی هم مانند آموزش احکام، جلسه دینی، کلاس قرآن و دوره آموزشی استفاده صحیح از اینترنت داریم. این دانشجوی جهادگر با بیان اینکه امسال سفره هفت سین خود را با محرومان و با مزه سیمان پهن می کنیم، گفت: اردوی جهادی یک نوع اردوی خودسازی است. حسن زهرایی، دانشجوی برق علم و صنعت هم که در حال حمل سیمان بود، معتقد است که اردوی جهادی با بقیه اردوها متفاوت و جذاب تر است. این دانشجوی جهادگر با بیان اینکه دفعه سوم است که می آیم اردوی جهادی، گفت: مدیران آینده کشور از همین بچه های دانشجو هستند و اگر مدیر با قشر محروم سرکار نداشته باشد، ممکن است بعدا نتواند خوب به مردم محروم خدمت کند و خروجی کار می شود آنچه که امروز شاهدش هستیم. منبع : دانشجو کد مطلب : سایر اخبار ...
