سیر خطی زمان و دستیابی به خصلتی فرازمانی ، پیامدهای تراژیک نهایی تصمیمات شخصیت را حتی پیش از رخ دادن اعمالِ مسبب شان، هشدار می دهد. این ایده، به شکلی هوشمندانه، با پیش دانسته های تاریخی تماشاگر هم تناسب دارد. افتتاحیه ی فیلم، این کیفیت را به مخاطب معرفی می کند. پایکوبی جمعیت را تا پرده ی سوم اوپنهایمر نمی بینیم اما از همان ابتدای فیلم، گوش مان به صدایش آشنا می شود بخش سوم ...