کوه پیکر را کنار می زدیم . کاووس از من و رادا خواست که عقب تر از او بایستیم . ما که کمی دور شدیم ، او کف دست هایش را به طرف سنگ نگه داشت . پس از مدت کوتاهی به نظر می رسید که اگر او را با گلوله هم از پشت بزنم ، متوجه چیزی نخواهد شد . چهره اش شبیه همان کاووسی شده بود که در آن شب حمله و آتش سوزی در ویلای گل سرخ روی بالکن ایستاده بود و انگار به ابر و باد و باران فرمان می راند . زمان کوتاهی گذشت ، زمین ...
خانه
