رحمت به حلوای عزا. نگذاشتند این جشن موعود، میلادِ این طفل نُه سال مراد به چشممان بیاید. همان شب به بهانه ی قهرهانی، هزاران هانی را پریشان کردند. از فردایش هم نگذاشتند آبِ خوش از گلویمان پایین برود. حالا هم که طلبکار شدند. تمرین نمی کنند تازه برایمان شاخ و شانه هم می کشند. در کشتی ما نشسته اند و با ناخدایمان سرِ جنگ دارند. آش علی را می خورند و پشت سر معاویه نماز می خوانند. بیانیه پشت ...