خود را دارند اما نوعا با هم متفاوتند. همین سوءتفاهم در شناخت طنز باعث شده است برخی وجود طنز و رندانگی در متون دینی و زندگی معصومین (ع) را به طور کلی کتمان کنند. در حالی که ابن ابی الحدید در کتاب شرح نهج البلاغه می گوید: کان رسول الله یمزح و لایقول الالحق: پیامبر خدا مزاح می فرمود ولی جز حق و راستی نمی گفت. یا در جای دیگری می نویسد: لاخیر فیمن لا یطرب در آن کسی که طربناک نمی شود خیری نیست ...