و گاف هایی در طول فیلم، مثل علت خاموشی های شبانه ، نشان می دهد، ایرانیزه شدن قصه اهمیتی برای کارگردان ندارد و صباغ زاده سوار ارابه ای شده که کالسکه اش را خودش ساخته است اما مهار اسب های هندی جومپالاهیری را ندارد. در نتیجه ارابه به جای گم شدن در افق و به گوشه لانگ شات رفتن، مخاطب را به کلوز های زوال می برد که مدت هاست دوره اش در سینما سر آمده و در نتیجه با تله فیلمی سرگردان مواجهیم که سازندگان ...
خانه
