در این محفل به شعرخوانی پرداخت: دستی از پینه و پایی همه تاول با اوست آخرینی که همه همت اول با اوست به گمانم پوست نه سمباده ولی بی تردید طاقه طاقه دلی از مخمل و ململ با اوست صورتش بوم تَرک های کویری اما راز سبزینگی سیرت جنگل با اوست حرف شب نامه چشمش را تکثیرکنید که خبرهایی از آن تب زده مشعل با اوست رنگ از چهره زنگار پریده است که نور از ...
خانه
