، غلبه با زبان امروز است و ما کمتر رویکردی باستانگرایانه در شعر می بینیم و شاعر بیشتر به سمت دستبرد در نحو زبان مثل جا به جایی ارکان و.. گرایش دارد و کمتر به تصویرگرایی. این شعر یک مونولوگ عاطفی و حسرت بار است که به دلیل عنصر صداقت شاعر در دل مخاطب می نشیند و او را با خود همراه می کند. از جهت دیگر بار شعر را موسیقی کلام، واج آرایی و موسیقی درونی واژه ها به عهده دارند. کلمات گویی تونل هایی تو در تو از ...
خانه
