لسان الغیب و دیوان او

بار امانت

زمین می باشد، البته به لسان متناسب با آن ها. محی الدین عربی می گوید: گفتوگوی خدا با موجودات صامت نزد عامّه از علمای رسوم، حدیث حال است و از این رو، اینان آیاتی نظیر (انّا عرضَنا الامانَه...) را تأویل می کنند و می گویند: اباء در اینجا بیان حال است، اما نزد اهل کشف صامتی وجود ندارد و همه هستی، اعم از جماد و نبات و حیوان، سخن خداوند را به اذن او در عالم حس و نه عالم خیال می ...