جام و ریز آن آتش فام را/ تا پخته گرداند مگر زآن شعله فکر خام را دست طبیعت ای بسا از ما چه خون ها ریخته/ چندان بریزم خون رز تا باز گیرم وام را رمزی است مبهم زندگی زین رو برآرد ماه نو/ هر ماه بالای افق این رمز استفهام را جز حسرت و خون جگر علت نمی بینم دگر/آن گریه های بوالعلا و آن خنده خیام را این شعر هم محصول مطالبی است درباره زندگی که از اوایل قرن بیستم تا امروز گفته ...
خانه
