ما در برابر علم و حقایق و اسرار الهی قطره ای بیش نیست و تا ما سر در آبشخور آب شور و لذت های مادی و این جهانی داریم، نمی توانیم لذت (یُسْقَوْنَ مِن رَحِیقٍ مَخْتُومٍ) را بچشیم. ای که اندر چشمه ی شور است جات *** تو چه دانی شطّ و جیحون و فرات؟ ور بدانی نقلت از ابّ و جد است *** پیش تو این نام ها چون ابجد است ابجد و هوّز چه فاش است و پدید *** بر همه طفلان و معنا بس بعید پس ...
خانه
