جایگاهی که گوینده در آن قرار گرفته، مشخص می گردد. مثلاً محمد بن زکریا که کتاب من لا یحضره الطبیب را نگاشت و یادآور شد که تمامی آنچه مورد نیاز است در این کتاب فراهم ساخته است، از جایگاه یک پزشک عالی مقام سخن گفته است؛ لذا مقصود وی از تمامی نیازها، در چارچوب نیازهای پزشکی است. بر همین شیوه مرحوم صدوق کتاب من لا یحضره الفقیه را تألیف نمود، تا مجموع نیازهای در محدوده ی فقاهت را عرضه کند. هم چنین است آنگاه ...
خلوتی رود و ابتدا آنچه را که سید ابن طاووس در اقبال از رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله برای تائب بیان داشته انجام دهد سپس به سجده رود و اگر بر خاکستر نشیند سزاوارتر است و خدا را باسماء حسنایش بخواند و بسیار از نام های جمالیۀ پروردگار بر زبان آورد و آن را بگفتن یا ارحم الراحمین ختم کند، تا هفت مرتبه، سپس به گناهان خود اعتراف کند و تا آنجا که ممکن است آنها را بشمارد، سپس از اینکه خدا باو این قدر ...
آن وجود ندارد. دومین قاری نزدیک به عهد صحابه، عبدالله بن کثیر است که به سال 120 هجری در گذشته و رجال سند او را تنها سه تن گفته اند که عبارتند از: عبدالله بن السائب و مجاهد بن جبر و درباس آزاد شده ی ابن عباس. و نیز عاصم بن ابی النجود (متوفای 128) که سومین قاری نزدیک به زمان صحابه است. سند او از طریق دو نفر، یعنی ابوعبدالرحمان السلمی وزربن حبیش می باشد. دورترین قاریان از نظر زمان به عهد ...
بود و او این منظور را داشت که قرائت ها موافق و هم آهنگ با عدد حرف هایی باشد که قرآن بر آن اساس نازل شده است. نه این که وی اعتقاد داشته باشد که قرائت های هفت گانه همان حروف هفت گانه است و یا اینکه هیچ کس نمی تواند به غیر از قرائت های قرّاء سبعه قرائت دیگری را بپذیرد. این چیزی است که مورد اعتقاد هیچ یک از علما و از جمله ابن مجاهد نیست. (66) آنچه بر رسوایی این توهم می افزاید آن که حرف های هفت ...
خانه
