اجاره کرد؟ تهران در مالاریا بیش تر در قالب سرک کشیدن دوربین به جاهای مختلفش ترسیم می شود تا این که بخواهیم نقشه و خط مشی ای برای این تصاویر متصور باشیم. جاهای مختلف از بالای شهر تا حومه ی شهر نشان داده می شود بدون آن که ارتباط آن با آدم ها و روند منطقی داستان پردازی فیلم مشخص شود. در این راستا به نظر می رسد کارگردان بیش تر در صدد ارائه ی یک گزارش شهری شوخ و شنگ برآمده تا این که به فکر ...
بیشتر به تیپ نزدیکند تا شخصیت، نمی رساند اما این بی هدفی در پشت تکه کلام ها و نوع بازی شناخته شده رضا عطاران که در ذهن مخاطب در طی این سالها از بازی اش در سینما و تلویزیون انباشته شده، پنهان می شود. در سکانس آغازین زن و شوهری بی تفاوت به زندگی به مخاطب معرفی می شوند. زن غرق در فضای مجازی است و شوهر معتاد به مواد مخدر است. اطلاعات در همین حد باقی می ماند و جواد که نقشش را رضا عطاران بازی می ...
نقدی بر فیلم سینمایی دراکولا ؛ جایگاه ژانر سینمای وحشت در جهان جایگاهی محکم است. تا جایی که فیلم های ماندگاری در این ژانر ساخته شده است؛ اما ...
دراکولا در بعضی از لحظاتش بیشتر یادآور سریال های نود قسمتی تلویزیونی است تا یک فیلم سینمایی – با این تفاوت که سریال های نود قسمتی معمولاً خنده دارترند! اصرار بر تکرار شوخی هایی دم دستی با چیزهایی مثل لایک های اینستاگرام و سریال های ماهواره ای فیلم را از نفس می اندازد. هرچند به نظر می رسد که فیلم می خواهد این نوع از اعتیاد را هم در کنار اعتیاد به مواد مخدّر قرار بدهد و بگوید که همه ما به نوعی معتادیم ...
به نظر می رسد رضا عطاران با همان نگاهی که به شخصیت یک معتاد در "بزنگاه" داشت فیلمنامه "دراکولا" را نوشته و فقط تنها کاری که انجام داده است اینکه در کنار قرار دادن شخصیتهای مختلف اجتماع در برابر این معتاد، یک خون آشام را هم به داستان وارد کرده است ...
به آنکه بخواهیم به دنبال رد پایی مفهومی و فلسفی در اثر باشیم. در فیلم همه چیز رنگی از اغراق دارد و سازنده اثر تلاش فراوانی کرده تا همه چیز زشت و مشمئز کننده به نظر برسد. از انتخاب بازیگران تا گریم هایی که هیچ توجیه منطقی و عقلی ندارد. گویی همه فلیم متکی بر ذهنیت خاص سازنده اثر بوده و عطاران در یک شوخی بی حد و مرز با مخاطبانش و حتی مسؤولان سینمایی، ملغمه ای از ذهنیت های پراکنده و بی در و پیکر خود را ...
مکرراً به دنبال نمادسازی و تخریب سینمای ایران هستند، اعمال شده است. ماجرا از این قرار است که در یکی از سکانس ها، رضا عطاران و لوون هفتوان در حال آماده کردن و مصرف مواد مخدر هستند و در ادامه حین نشئگی و ورزش کردن این دو معتاد مشاهده می شود. بر روی این سکانس آهنگ ایران، ای سرای امید اثر جاودان استاد محمدرضا شجریان به عنوان موسیقی متن استفاده شده بود که در صورت عدم اصلاحیه می توانست توسط ...
خانه
