می نشستیم می دیدیم که واقعیت عرصۀ کشاکش زبا ن ها است؛ میدانی است که هرکسی به زبان خودش، ولو به لکنت و اشاره، واقعیت را بازگو می کند و هرکسی حضورش را با زبانش توجیه می کند. ناگزیر باید واقعیت را از میان برخوردهای گفت وگووار آن ها بیرون می کشیدیم و می ساختیم. اغلب همین طور است. روایت ما را نه با واقعیت بلکه با تخیل روبه رو می سازد، که در آن همه چیز واقعی تر از واقعیت جلوه می کند. آن رمان قرار بود ...
خانه
