حسن غلامعلی فرد در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت: روح دهخدا همان طور که روی ویلچر نشسته بود، رفت پای تخته و با همان دستی که سُرُمی پایان ناپذیر به آن پیوند خورده بود تلاش کرد تا گچ سفیدی را بردارد اما هر بار گچ از درون دستِ روحی اش رد می شد و هر بار صدای خنده شاگردها به هوا می رفت ... ... ادامه خبر
تابستان همان سال اول که سرکار رفت، من را با خرج خودش مشهد برد. از چه زمانی درباره سوریه و مدافعان حرم صحبت می کرد؟ از سال 92 این صحبت ها خیلی پررنگ شد. در کامپیوتر فیلم های داعش را داشت و نگاه می کرد. من عصبانی می شدم و می گفتم این فیلم ها را نگاه نکن، قساوت قلب می آورد. می گفت مامان من می خواهم مدافع حرم شوم. چون سنش کم بود به حرف هایش می خندیدم و می گفتم حالا هر وقت رفتی و ...
خانه
