شرمش را مزه کند و نه گامش بلند شد که رویش را ببیند اکل دیده نشد انگار خواجه ای باشد که در حرمسرا از کنار ماه رویی گذر می کند. پاتوق باند ما بالای مناره بود، مؤذن به رو نمی آوردکه قبله اش رویاست. بعد از اذان هم هر پیک عرق، یک سلامت به عشق مندو یی گفته می شد. مندو گستاخ تر شد ویک دوربین می آورد بالای مناره و رویا را دید می زد. بالای مناره، برای مندو شده بودصفا و عذابش برای اکلی. و ...
خانه
