...، بی نام. سبزه بی رنگ؟ شاید! گاه به تیرگی می گراید. لبهایش نیز همینطور است. لثه ها بدون خون و دل آزارند. مادر که می آید دست می اندازد گردنش او را می بوسد. چند بار - بعد می نشیند و با حوصله صبحانه ای که آورده است لقمه لقمه به دهان شهریار می گذارد. پدرش نمی تواند بیاید. مستخدم آموزش و پرورش است. دو مدرسه دستش است. شیفت صبح و عصر تمام کار ها افتاده گردن دختر بزرگم، یکی از ...
خانه
