سالم شتاب زده و بی قرار بود، ولی غمگین و گریان می گفت: ای دنیا، دیگری را فریب بده! خود را به سوی من عرضه کرده ای یا شوق و علاقه به من دارد؟ بعید است، بعید است. من تو را سه طلاقه کرده ام که بازگشتی در آن نیست؛ چون عمر تو کوتاه است و کم ارزش هستی و خطرت بسیار. آه از کمی توشه و دوری سفر و وحشتناکی راه. او می فرمود: وَلَوْ شِئْتُ لاَهْتَدَیتُ الطَّرِیقَ، إِلَی مُصَفَّی هذَا الْعَسَلِ ...
خدای عالم به قلب خاتم الانبیاء و دودمانش انداخت که در قرآن می فرماید: ((از نزد خود به او علم دادیم )) به علی (ع ) و حسن و حسین داد به زینب هم عنایت فرمود. مجلله زینب (س ) از همان ابتدایی که خداوند او را آفرید، روح لطیفش را چشمه علمی از همان علم لدنی قرار داد. اینها کوچک و بزرگ ندارند. محبت زینب کبری به برادرش حسین علیه السلام محبت و علاقه زینب (س ) از همان دوران کودکی ، به امام حسین ...
علاقه داشت و پیگیرش بود. حالا دیگر شجاعت و مردانگی حسن، شده بود نقطه ی اتکای خانواده و پشتوانه ی مادر . مادرش با او مثل مردهای بزرگ رفتار می کرد، طوری که دیگر از همان نوجوانی اخلاقش و کارهایش کودکانه نبود. با وقار شده بود و محجوب و مودب و درس خوان و کوشا. مثل یک آدم بزرگ هم مواظب بود که تکالیف دینیش را درست انجام بدهد . دوران نوجوانی و تحصیل حسن با همه ی فراز و نشیب هایش ...
لِتُبَیِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَیْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ. (7) ما به تو وحیی نازل کردیم تا در پرتو آن، آیاتی را که بر مردم نازل شده تبیین نمایی. در پرتو تبییناتی که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برای مردم انجام می داد، مجملات قرآن تفصیل یافت و توضیح روشن پیدا کرد. آیات و عباراتی مانند: وَأَقِیمُواْ الصَّلاَةَ؛ وَلِلّهِ عَلَی النَّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ؛ وَمِن ...
می فرمود آن چه در باره اهل بیت نازل شده، همان فصل اول از آیات است، و بنابراین باید گفت اول سوره در مدینه و آخر آن در مکه نازل شده است. و بر فرض هم که قبول کنیم که سوره مورد بحث یک دفعه نازل شده، می گوییم امر به صبر هم اختصاص به سوره های مکی ندارد، به شهادت این که می بینیم همین گونه دستورات در سوره کهف آمده، م یفرماید: وَ اصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداه وَ ...
شمار می آید. شرط مهم انتظار، استقامت در برابر نقصان ها و کمبودهاست طُوبَی لِلصَّابِرِینَ فِی غَیْبَتِهِ. (قندوزی، بی تا ج، 101) در فرهنگ اخلاقی صبر به معنای وادار نمودن و حبس کردن نفس به آن چه عقل و شرع اقتضا می کنند و باز داشتن از آن چه عقل و شرع نهی می کنند، اطلاق می شود (راغب اصفهانی، 1412 2(ع)4). صبر بر سختی ها و مصیبت ها و عدم اضطراب و پریشانی، سعه صدر است و از ابزارهای مهم و مؤثر ...
خانه
