شهر وُلوگدا بودم. چه صومعه هایی آنجاست! آسمان، تپه ها و صومعه های شگفت انگیز! به این فکر می افتی که مردم آنجا باید چه قدرتی در روح و روانشان داشته باشند. سر صحبت را با کسی باز می کنی و دوباره به وحشت می افتی: دوباره همان برده در برابرت است! فقط سر و وضع و خورد و خوراکش کمی بهتر است. فکر می کنم تمام تاریخ ما از روح و روان برده ها اشباع شده است. منبع: وب سایت شبکه افتاب، ترجمه آبتین گلکار ...
خانه
