جایگاه تان آتش است

دل که هوای پرواز می کند، زبان که زمزمه نیایش می جوید رمضان طلوع می کند

م آفرید م ." آری، مقصد جهان، انسان است و مقصد انسان، خد ای انسان و جهان. و سرگرد ان و د ر عذابِ جاود انند انسانهای بخت برگشته ای که عالم و آد م را به جای خد ای عالم و آد م، معشوق و معبود خویش می گیرند و د ر راه این معبود های فانی تلاش می کنند و سرانجام، هم خود شان وهم معبود ها و معشوقهاشان، آتشگیره د وزخ می شوند: "انّکم و ما تعبد ون من د ون الله حصب جهنم انتم لها وارد ون: شما و هر آنچه ...