این خانه دیدیم زهرا در آتش بود؛ حیدر داشت می سوخت حسن بیاتانی خوشا سری که سرِ دار آبرومند است به پای مرگ چنین سجده ای خوشایند است چه دیده است در آن سوی پرده ی هستی کسی که روی لبش وقت مرگ لبخند است به سن و سال، به نام و نشان نگاه مکن شناسنامه ی سرباز نقش سربند است زبان مشترک نسل های ما عشق است ببین سلاح پدر روی ...
خانه
