فضای مناسب دریافت و شنود و ارتباط به بهترین شکل ممکن ساخته و میسر می شود. مولانا تقریباً در تمام آثار و احوالش گویا بیشتر یک عرفان عملی را مد نظر داشته تا عرفانی نظری از این رو تمثیل(خصوصاً در مثنوی) در جهت ارائه معانی مجرد و انتزاعی و غیر حسی بسیار کاربردی تر است تا عدله و برهان. حرکت از سطحی به سطح دیگر و از صورتی به صورت دیگر و گاه برقراری ارتباط با توجه به سنخیت دو تمثیل که ...
خانه
