یادکردی از چشم انتظاری مادر شهدا در دیدارِ جان

نمی دانم چند دقیقه است مات و مبهوت به این دوتکه استخوان و بادگیر پاره خیره شده ام. انگار توی این دنیا نیستم. ماتم برده است. یاد چشم هایت می افتم که پر از زندگی بود و حالا استخوان هایی را می بینم که سرد و بی روح است. با خودم فکر می کنم، مهدی، این تویی؟ ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)