بخود و باختیار خود نسبت دهد و هیچ یک از اجزاء عالم و علل موجود در عالم که در راءس همه آنها، اراده الهی قرار دارد، در آن حادثه دخیل نداند، چون چنین طرز تفکری منشاء صفات مذمومه بسیاری ، چون عجب و کبر و بخل و فرح و تاءسف و اندوه و امثال آن می شود. می گوید: این منم که فلان کار را کردم و این من بودم که کار را ترک کردم ، و در اثر گفتن این منم این منم ، دچار عجب می شود و یا بر دیگران کبر می ...
خانه
