، روی زمین نشسته و با دستان خود خاک کف کفش زائران را جمع می کند. کمی جلوتر یک کودک با جارو خاک ها را روی هم انباشته می کرد و آن جوان با دو دست مشت مشت به داخل یک قوطی آب معدنی می ریخت. مادر خمیده ای کودک را کمک می کرد تا زودتر شیشه اش را پر کند. رنگ دستان خاکی کودک، ارده ای شده بود، مثل دست های کودک همبازی من، بازی نون بیار کباب ببر. گرمی دستانش را در دستانم حس کردم، صدایش در گوشم پیچید: انت زائر ...
خانه
