. در جهان پیشامدرن، پیامبران و حکیمان می کوشیدند تصویری از جهان به دست دهد که در آن همه چیز، چون خط و خال و چشم و ابرو به سازگاری در کنار هم خوش می نشست، و همین ایده بود که نظم شگفت انگیز عالم را قرینه ای برای وجود خدایی صانع و هوشمند تلقی می کرد. گویی از چشم این حکیمان تمام پیچیدگی های جهان در زیر یک چتر واحد سامان پذیر بود. اما کسانی مثل کافکا و کامو این پیش فرض مهّم را مورد تردید قرار دادند. با ...
خانه
