به تماشای تو عالم دل و جان می بازد(چشم به راه سپیده)

جمعه در چشم هایت شعر داری ماه کنعانی بلبل به لکنت می فِتد وقتی غزل خوانی بالا بلندی دست ما هم گاه کوتاه ست خورشید می ماند برای پرتوافشانی یوسف که زیبا نیست وقتی چهره بگشایی انگار خورشیدی نشسته روی پیشانی در گام هایت باغ هایی می شکوفد سبز زیرا شما اولاد دریا... آب و بارانی ... ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)