غزل شماره 59 حافظ از پریشان حالی و بدی اوضاع صراحتا سخن می گوید و این می تواند مربوط به تشویش پیش از تبعید حافظ به یزد بوده و در آن زمان سروده شده باشد. حافظ به امید مهربانی دوست و بخشش اوست. او در این شرایط مدام اشک می ریزد و پریشان است ... ... ادامه خبر