دهد که ای انسان! زمین را در زیر پای تو نهادم تا در آن آرام گیری، آن را با سرعت سرسام آوری به دور خود و به دور خورشید به چرخش آوردم تا برای تو همچون گهواره ای شود آرامش بخش و آسمان را چونان سقفی بر فراز تو برافراشتم و آن را به زینت ستارگان پرفروغ مزیّن ساختم و این گنبد مینایی را پر نقش و نگار کردم و در برابر دیدگانت بیاراستم تا دل از این دنیای ناپایدار و کوچک بَرکَنی و منظر چشم خودت را طاق ابروز ...
خانه
