گُدار و گذاری از آبگلور تا جوزستان در دوپلان اردل

تا شقایق هست زندگی باید کرد. دردل من چیزی است مثل یک بیشه نورمثل خواب دم صبح و چنان بی تابم،که دلم می خواهد بدوم تا ته دشت، بروم تا سرکوه دورها آوایی است که مرا می خواند. ... ادامه خبر

جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، "ادامه خبر" را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید ...)