: اخوی، حالا که شناختیم تو همان یوسف هستی که ما در چاه انداختیم، سفره ما را جدا کن. تو برای غذا کنار ما می نشینی ما هی نگاه به تو می کنیم و خجالت می کشیم. ما شرمنده می شویم. گفت: اتفاقاً من کیف می کنم. برای اینکه زمانی که شما نبودید، می گفتند: خدا را شکر که یک برده ای را از چاه به حکومت رساند. فکر می کردند من آدم بی سر و پایی هستم. حالا که شما آمدید مردم می گویند: عجب، پدر او حضرت یعقوب بود ...
خانه
