مخاطبان و گاه مریدان نوعی وادادگی زیر پوش نقد خود و گذشته دیده می شود. ما دوگانه هایی داریم مثل شریعتی – بازرگان یا شریعتی – آل احمد و یا شریعتی – سروش. یکی دیگر از این دوگانه ها، شریعتی – طالقانی است. جریانی وجود داشت به نام شط ، یعنی جریان ملی مذهبی که این دو را نزدیک به هم و نماد خودش می دانست. این طالقانی – شریعتی را باید نقد کنیم نه نفی، از روش تفسیری و بازسازی دینی شان گرفته تا روش عملی مبارزات ...
جنبه علمی و هم از جنبه عملی از آن داشته باشیم، باید از روش طالقانی و نواندیشانه توام با نقد آن استفاده کنیم. در مجموع روش طالقانی به گونه ای بود که توانست میراث فرهنگی و علوم و معارف سنتی را با بازگشت به اصل احیا کند. در آن زمان قرآن در خود حوزه های علمیه مهجور بود و به قول استاد محمدتقی شریعتی کسانی که روی قرآن کار می کردند را فاضل می نامیدند و کسانی که در منطق، فقه و اصول کار می کردند ...
جایی که مهدی نصیری می نویسد: دکتر فردید ارائه دهنده نگرشی عمیق و ماهیت کاو از مدرنیته و تجدد بود و در شرایطی که شیخ و شاب در برابر برق علم و تکنولوژی مدرن دل و دین از دست می دادند، او از عمق اومانیستی و خودبنیادانه مدرنیته و ایلغار غرب جدید علیه جهان و بشریت، در فضای دانشگاهی و روشنفکری سخن می گفت . این نگاه گزینشی یا رجوع ابزاری اصولگرایان به فردید را می توان در بخشی از خاطره مدیرمسئول ...
خانه
