زهره همت پُر پرستار 38 ساله ای است که زندگی پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشته تا سرانجام لباس پرستاری را به تن کرده است. رشته دبیرستانش ریاضی بوده و در دانشگاه مکانیک خوانده است. پس از ازدواج شرایط سختی در زندگی مشترک برایش پیش می آید و اجازه ادامه تحصیل و یا کار کردن نداشته است. همت پر برای بیرون آمدن از آن اوضاع تصمیم می گیرد برای نجات خودش و دو دخترش کاری کند. او می گوید: شاید خیلی های دیگر هم درگیر این شرایط سخت باشند که من می خواهم بعد از خواندن این گزارش در خودشان توانایی تغییر زندگی شان را ببینند. همیشه را ...
بگویم وااای کی از تو خوشگلتره؟ فقط خودتی. . . نه این طوری نیستم. زشت هم نیستم. ولی از آنجاکه زیبایی را دوست دارم، بنابراین دوست دارم زیبا دیده شوم. همه به من می گویند که تمام صورتم عملی است. شش سال پیش بینی من شکست؛ برای همین سمت چپ بینی من غضروف ندارد و زمانی که سرما می خورم واقعا حالم بد می شود اما از ترس همین حواشی و شایعات جرات نداشتم عمل کنم، چون به محض اینکه عمل می کردم، ترورها و توهین ها ...
همه پزشکان رفتم، و مداوای آنها بی نتیجه ماند، و آنها از درمان آن، اظهار ناتوانی کردند. بعضی می گفتند تا شش ماه باید تحت درمان باشی، و بعضی می گفتند تا چهل روز نیاز به درمان است. بسیار محزون و غمگین بودم، تا اینکه یکی از دوستان به من گفت: بهتر است که به زیارت مرقد مطهر اباعبداالله الحسین علیه السلام بروی، و از آن حضرت شفا بگیری، من عازم هستم، بیا با من با هم به کربلابرویم. گفتم با این حال چگونه سفر ...
خوابیده بود. راننده گفت جاده خاوران تصادف کرده است و نشد دست قطع شده را هم پیدا کنیم. اصلاً بچه ها او را پیاده نکردند و همه گفتند تمام کرده. رفتم داخل نبض او را گرفتم و بلند داد زدم نبض دارد، زنده است، تا این جمله را گفتم با دستش انگشتم را فشار خیلی کمی داد. سریع به اتاق عمل اعزام شد و به همراهان گفتم بروید آن یکی دستش را هم پیدا کنید. بعد از یک ساعت دست او را آوردند، اما متأسفانه پیوند موفقیت آمیز ...
مهربان بود. دائماً یا وضو می گرفت یا در حال نماز خواندن بود به طوری که پینه ای از جای مهر بر پیشانی او نقش بسته بود. او که در جنگ معاون شهید حسین خرازی نیز بود، به زعم تمام پزشکان مرکز، بیماری بود که هیچ پیش زمینه ژنتیک یا خانوادگی برای ابتلاء به افسردگی حاد نداشت و تمام مشکلاتش، نتیجه ضایعه مغزی حاصل از موج انفجار در جنگ بود. شاید از 24 ساعت شبانه روز، هیچ لحظه ای قادر به خوابیدن نبود ...
خانه
