به گزارش بی باک، سیطره نیروهای ارتش سوریه و گروه های هم پیمان آن بر شهر قریتین واقع در حاشیه جنوب شرقی استان حمص این کشور پس از بازپس گیری شهر تاریخی تدمر به منزله کوبیدن دومین میخ بر تابوت گروه تروریستی تکفیری داعش در سوریه است. برای مخاطبان مشرق که طی دو سال گذشته پیگیر سلسله گزارش های تحلیلی - میدانی سوریه بوده اند، از تحولات میدانی در جبهه های حلب، حمص، دمشق و درعا گزارش هایی تهیه ...
جبهه بیاید و اگر ناراضی بود، به مشهد بازگردد. ...می خندید و می گفت: نمی دانم چرا این یک ماه تمام نمی شود. گفتم: نمی ترسی اگر برگردی، دوستان سابقت تورا عوض کنند؟ لبخندی زد و گفت فعلاً که قصد برگشتن ندارم. (صفحة 6) *پشت خط، توی قرارگاه، از پای بی سیم برخاست و گفت: خیلی درد دارم، باید بروم دنبال مُسکّن. بیست سال بعد که استخوان هایش را از بوارین آوردند، معنای درد و مسکّن را فهمیدم ...
16 یا17 سال بیشتر نداشت ایستاد و گفت این شهید هم خوش صورت وهم خوش غیرت و بسیار قوی بود توی زور آزمایی با بچه ها کسی حریفش نبود و بعد با حسرت تمام گفت من نمی دانم چکارکردم که خدا من را قبول نمی کند اینها با این سن و سال خیلی زود قبول شدند. بگذار در جنگ برای جنگ باشم وپشت خط برای تو قبل از ازدواجمون گفته بود من دربان در هستم. هرکجا به من بگویند برو باید بروم و منم همسری می خواهم ...
که رختشوی بیمارستان شرکت نفت بود قبل تر خمپاره ای به شهادت رسانده بود در میان تمام آن رخت های خونین بقیه رزمندگان...؛ و بعدها شد قبضه چی مدافع شهر در مقابل همه آن توپخانه ها و خمپاره های از خدا بی خبر که مردم را بدون نگاه کردن به شناسنامه، قومیت، نژاد، دین و تفکیک لباسی به شهادت می رساندند. چقدر شبانه با همان تن کوچکش و دردهای جانکاه کمک می کرد تا از انبار سپاه و ارتش مهمات بدزدیم، تا ...
...> رزمندگان ایران، ساعاتی بعد در یک پاتک دشمن را به عقب راندند و من را به پشت جبهه منتقل کردند. حالا یک پای مصنوعی جایگزین پای راستم شده است. لیاقت شهادت نداشتم، اما امیدوارم به خاطر پای از دست داده ام، پایم به بهشت باز شود. پی نوشت: 1. این خاطره برای نخستین بار از طرف من به خاطر دانستن زبان فرانسه، برای نویسنده، خبرنگار و عکاس مشهور سوییسی، خانم لورنس دئونا با حضور برادر آزاده و ...
افتاد شاید جنازه اش را نمی دادند. الهی شکر که جنازه اش برگشت وگرنه برایم خیلی سخت می شد. وقتی به فکر مادرهایی که بچه هایشان برنگشته اند می افتم واقعاً جگرم آتش می گیرد و دعا می کنم خدا به آنها صبر بدهد. من همه بچه هایم را دوست دارم ولی نذیر را جور دیگری دوست داشتم. خودش هم یک بار به همکارانش گفته بود مادرم مرا یک جور دیگر دوست دارد. خیلی دوستش داشتم و خیلی مظلوم بود. بی سر و صدا بود و به چیزی کار ...
(مجموعه مقالات ادبیات، فرهنگ و رسانه) منتشر شده است، در ادامه این مقاله را می خوانید: تئاتر در روزگار ما معضلی است و نه فقط برای ما، که در سراسر عالم؛ مگر برای آنان که تئاتر شان ریشه در سنت و یا اساطیر داشته است. بعضی ها معتقدندکه تئاتر دیگر مرده است؛ من از آنان نیستم، اما از سر انصاف باید بگویم که چندان هم زنده نیست. بعد از نود سال که از تولد سینما می گذرد، تئاتر هویت مستقلّ ...
پاسداشت دلاورمردی های علوی تباران این سرزمین در میان انبوهی از اخبار بخشی را به عنوان یادی از روزهای جهاد و شهادت به طور روزانه تقدیم به مخاطبان گرامی می کند تا این گل واژه ها در عصر یخ زدگی معنویات، باز هم شور و شعور را در دل ها زنده کنند. * ماجرای استیشن شهید فکوری جمال الله دسترنج می گوید: آقای سلیمانی فرمانده گروهانی بود که از بچه های ساری تشکیل می شد و من هم در آن عضویت ...
...." از کبر و ریا به دور بود. خالصانه در راه حق قدم برمی داشت. همه وقت دوستان و نزدیکانش را نصیحت می کرد. حتی بعضی افرادی را که در شهر و محله شان در منجلاب فساد و تباهی غوطه ور بودند، با اخلاق خوبش جذب می کرد و به جبهه می آورد. بعد از مدتی از آنها یک انسان والا تحویل جامعه می داد. حتی بعضی از آنها به شهادت نیز رسیدند. (به نقل از برادر سید حبیب الله اعتصامی) روحیه ای لطیف و ...
بینند و سبک ارتش آنها متناسب با تاکتیک های غربی است و همین امر باعث شد افغان ها به جای استفاده از تسلیحات روسی به سمت تسلیحات غربی متمایل شوند. لازم به ذکر است که ستاد مرکزی فرماندهی ارتش افغانستان نیز در شهر کابل مستقر است. به گزارش باشگاه خبرنگاران، اردوی ملی افغانستان، ارتش رسمی جمهوری اسلامی افغانستان و بخشی از نیروهای مسلح این کشور می باشد. این ارتش در سال 2002 تشکیل شد و ...
...: 1336/01/17 تاریخ شهادت: 1361/02/19 محل شهادت: خرمشهر مزار شهید: گلزار شهدای بوئین زهرا زندگینامه داود توکلی، هفدهم فروردین 1336، در روستای سعیدآباد از توابع شهر بوئین زهرا به دنیا آمد. پدرش محمد، کشاورز بود و مادرش خدیجه نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. کارمند اداره زمین شهری بود. سال 1357 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. از سوی بسیج در ...
خانه
