بعد از تمدن قرن چهارم، هم مقطعی که دیگر سلجوقیان و غزنویان حاکم می شوند، ترک ها اراده نظامی و سیاسی قوی دارند، حتی در دوره دوم خیزش تمدن اسلامی که دوره صفویه است، دوباره شیعه های ایرانی ترک، تمدن سازی می کنند. اما ایرانی ها در فرهنگ و علم که با شیعه بودن هم پیوندی خورده بود، بعد از اسلام قدرت تمدن سازی داشتند، این به معنای کاملاً اجتماعی و خرد و محلی آن هم می شود به مطالعات دکتر فرهادی ...
می کردند، این زبان تا مدت های طولانی در داخل کشور رواج داشت و مردم آن را به کار می برند، یک سری آجر های مکتوب زیگورات و یا معبد های های ایلامی بخصوص، مدارک مهمی هستند که نشان دهنده خط میخی و زبان ایلامی به کار گرفته شده در آن زمان است. امپراتوری بزرگ هخامنشی در سال 553 پیش از میلاد در ایران شکل گرفت، این امپراطوری بزرگ منجر به تنوع و افزایش اقوام در ایران شد، هر کدام از این اقوام یک سری ...
دوران باستان است، پادشاهی که 40 سال حکومت کرد، یک سلطنت سراسری را در ایران به وجود آورد و ایران را به یک قدرت مهم جهانی رساند به طوری که می توانیم او را بنیانگذار واقعی دولت ماد و معمار امپراتوری ایرانیان باستان بنامیم. *** ایشتوویگو: آخرین پادشاه ماد که از سال 585 تا 550 قبل از میلاد فرمانروایی کرد. پس از سقوط هگمتانه استقلال ماد از بین رفت. رؤیای یوسف ، رویای زندانیان و رؤیای ...
جبرئیل نوکنده، رئیس کل موزه ملی ایران در یادداشتی به بهانه برپایی نمایشگاه شکوه ایران باستان در چین نوشت: دو کشور بزرگ ایران و چین با پیشینه ای پرفراز و نشیب در پهنای تاریخ، دو تمدن بزرگ و موثر در جهان باستان محسوب شده و روابط دیرینه و چند هزار ساله دوستی را تجربه کرده اند. این ارتباطات گسترده فرهنگی و اقتصادی در بستر تاریخ شکل گرفته و مستندات برجامانده از تاثیرات دو سویه آن ها بر یکدیگر حکایت ...
الان از تمدن حرف می زنیم که این تمدن چرا وجود دارد؟ هم سخنان بزرگ به آدم کمک می کنند تا بینش پیدا کند اما دانش را خود باید تولید کنید. ما الان چرا نمی توانیم دانش تولید کنیم؟ چون بینش هم نداریم. برای همین نه دانش تولید می کنیم و تکلیف بینش مان که معلوم نیست و به جای آن معرکه جهان بینی ها و حذف یکدیگر رایج است. من واقعاً این موضوع را مدیون ابن خلدون هستم. آن زمان که به کانادا آمدم مدت زیادی ...
پس از تصویب روز ملی آوا و نوا در شورای عالی انقلاب فرهنگی و ثبت این روز در گاهشمار رسمی کشور به سال 1401، از سوی برخی، زمزمه های برخاست که معتقد بودند، آوا و نوا نام مناسبی برای این هنر نیست و بهتر بود بنام موسیقی ثبت می شد. در این میان بجز اندک تعدادی که مغرضانه به مخالفت می پرداختند، بیشترین دیدگاه دلسوزانه به این موضوع داشتند از این روی بر آن شدیم تا با پژوهشی در این زمینه و ارایه اسناد تاریخی ...
خانه
