افتخاری از تهران حرف نو تک درخت عاشق، پشت پنجره طرب انگیز سماع می کند. شکوفه حرفی نو دارد؛ نشانی از یک معجزه ی تازه. بهارِ جان ها می آید و نه تنها شاخه و برگ، بلکه جان من و تو را هم سبز می کند. حالا تو بخند... جان بشوی از کینه و درد. یاری که رمیده بود آمده. حالا تویی و سالی که منتظرت نشسته. تو بر کاغذِ این سال چه می نویسی؟ ...
خانه
