داشتم سرشان داد بکشم: این مریض است. این از اسارت برگشته نه از سفر اروپا. از چی تعریف کند؟ از زجرها؟ شکنجه ها؟ بی غذایی ها؟ دوری و بی خبری از خانواده؟ یادآوری همه ی این ها برایش سخت بود. گاهی می دیدم چشم هایش پر از اشک می شود و صدایش می لرزد. به اعصابش فشار می آمد، لب هایش خشک می شد، دهانش کف می کرد. چون شب ها نمی توانست بخوابد، اشتها نداشت. غذا نمی خورد. یک هفته این طور گذشت. بعد گفتند باید ...
خانه
